U botua Antologjia Italiane “Premio Internazionale di Poesia” me fituesit e 3 viteve (2010-2011-2012). Mes fituesve edhe një shqiptare, shkrimtarja Vilhelme Vranari Haxhiraj
Nga Saimira Konda/
Në maj 2013, në Toskanë (Itali) doli nga botimi antologjia italiane:” Premio internazionale di Poesia” ,”Çmimi Ndërkombëtar i Poezisë”, ku janë përfshirë fituesit e çmimit ndërkombëtar të 3 viteve (2010-2012). Mes 100 autorëve fitues nga e gjithë bota, përfshirë në këtë antologji, e vetmja autore shqiptare, ishte Vilhelme Vranari Haxhiraj me poezinë e titulluar: “Quanto Vorrei” ( Sa do të doja), botuar për herë të parë në këtë antologji.
Ky është i dyti çmim në Itali dhe antologji e dytë italiane, ku përfshihet shkrimtarja Haxhiraj, autore e suksesshme e Sh.B.”Nacional”.
CV për antologjinë italiane, në shqip
Vilhelme Vranari Haxhiraj -Albania
Lindi në Kaninë (Vlorë) më 8/ 12/1944, pasardhëse e familjes së
princit Gjergj Arianiti. U përndoq nga lufta e egër e klasave, me familje të burgosur, të internuar, i mohuan profesionin, i ndaluan diplomimin në degën Histori-Filologji, por mundi të laurohej në Universitet, Katedra -Histori me rezultate maksimale,veç pa të drejtën e ushtrimit të profesionit. Pas rënies së diktaurës komuniste1990 rifilloi profesionin e mësuesit dhe nisi të shkruajë. Prej 1996 -2012 ka botuar 32 libra, nga këto: 15 romane, të tjerat janë poezi, prozë e shkurtër , për fëmijë , ese dhe publicistikë.
Tani është shkrimtare e njohur në Shqipëri dhe jashtë saj. Haxhiraj është nderuar me 15 çmime letrare në Shqipëri, Itali, Kosovë, Greqi dhe Mal të Zi. Nga këto veçojmë, Çmimin e Karrjerës, Medalje Argjendi, Medalje Ari, Mjeshtre e Madhe e Penës”. Çshtë përfshirë në 13 antologji Shqipëri,Itali, Angli, Ruamni,Kosovë dhe Greqi. Është përkthyer në Ruamni, Itali e Angli. Vilhelmja është e vetmja autore femër, e papërsëritshme,që me letërsinë e saj bashkëkohore ka bërë autopsinë e shoqërisë shqiptare dje dhe sot .
Poezia fituese në shqip:
Sa do të doja
Do të doja një botë
në paqe dhe harmoni.
Pa mllefe,
pa hakmarrje,
pa cinizëm,
pa urrejtje,
pa luftra dhe robëri
Dëshiroja …
që botën
ta kisha në dorë,
t’ia shtrydhja
gjithë ligësitë
që shpirtrat helmojnë,
të shpëtoja jetët
që ajo shkatërron!
Do të pëlqeja…
një botë plot mirësi,
që të mbjellë
mirëkuptim,
tolerancë,
begati,
vëllazërim
dhe dashuri!
Doja të shihja
një botë
pa mashtrim,
ku njerëzimi
të mos njohë intriga,
as vuajtje,
as zhgënjim,
pa tragjedi dhe mjerim
Sikur të shihja
një botë të mbarë.
Pa dhunë,
pa krime,
pa prostitucion
dhe trafik.
Tej e ndanë globit
të mos enden më jetimë.
E dua botën pa tradhti,
të jetë e bukur dhe e dëlirë!
Curriculum Vitae
di Vilhelme Vranari Haxhiraj, scrittrice dal’ Albania.
Nata a Kanina (Vlorë) il 08/12/1944, erede della famiglia di Giorgio Arianiti, Principe di Epirio.
È stata perseguitata insieme alla sua famiglia dall regime dittatoriale, gli hanno negato di lavorare nella sua professione. Si e laureata in Storia con il massimo dei risultati, ma senza il diritto di esercitare la professione. Dopo il crollo della dittatura comunista nel 1990, ha ripreso di esercitare la sua professione di insegnante e cominciando a scrivere. Dal 1996 -2012 ha pubblicato 32 libri, di cui: 15 romanzi, gli altri sono poesia, prosa breve, per i bambini, saggi e giornalismo. Ormai è una scrittrice nota nell suo paese e all’estero. É stata premiata con 16 premi letterari in Albania, Italia, Kosovo, Grecia e Montenegro. Di qui , “Premio di Carriera”, “Medaglia d’Argento”, “Medaglia d’oro”, “Gran Maestra della Penna”". La sua letteratura è stata inclusa in 15 antologie :Albania, Italia, Inghilterra, Romania, il Kosovo e la Grecia. É tradotta in Romania, in Italia e in Inghilterra. Wilhelme è l’unica autrice irripetibile donna, che con la sua letteratura contemporanea, ha fatto l’autopsia della società albanese di ieri e d’oggi.
Vilhelme Vranari Haxhiraj
Quanto vorrei…
Vorrei un
mondo di pace e di armonia,
senza
vendetta e senza rancore,
senza odio
e senza schiavitù
pieno
d’amore e di virtù.
Vorrei che
il mondo nella mia mano fosse,
spremendolo
mandare via le perversità’,
che le
anime avvelenate e distrutte,
Vivessero
nella tranquilità.
Vorrei un
mondo senza inganni,
che la
gente lavorasse in quiete,
e mai non vedesse ripetere,
le tragedie
passate ed i malanni.
Vorrei un
mondo senza delitti,
la gente
non avesse conflitti.
Per gli orfani…
girovagando per il mondo,
la vita
fiorisse tutt’intorno.
Vorrei un
mondo pieno di bontà,
d’intesa e
di tolleranza,
dove regnasse ovunque,
la fratellanza e la prosperità.
***